پیش از تجویز تجهیزات کمک بینایی بایستی این نکته برای بیماران روشن شود که هدف از تجویز این لوازم، کمک به بهبود عملکرد بیمار برای فعالیت ویژه ای است که برای فرد اهمیت دارد، مانند رویت علاِیم راهنمایی و رانندگی از فاصله ای دور و یا بهبود توانایی فرد در نوشتن . به هیچ وجه نبایستی این انتظار در بیماران ایجاد گردد که تنها با استفاده از یک وسیله کمک بینایی می تواند همه مشکلات و نیازهای بینایی اش را برطرف نماید. بدین منظور لازم است توقعات بیمار توسط معاینه کننده مورد بررسی قرار گیرد و بیمار از محدودیت های لوازم کمک بینایی آگاه شود.
متداول ترین روش در تجویز لوازم کمک بینایی، تجویز وسایلی برای ایجاد بزرگ نمایی است. هرچند از نظر اپتیکی بزرگ نمایی به سه نوع عرضی، طولی و زاویه ای طبقه بندی می شود ولی در تجویز لوازم کمک بینایی این طبقه بندی مبتنی بر:
- relative distance magnification (RDM)
- relative size magnification (RSM)
- angular magnification (AM)
- electronic magnification (EM)
می باشد.
تجهیزات اپتیکی مورد استفاده برای دید نزدیک عبارتند از میکروسکوپ ها، ذره بین های دستی، ذره بین های پایه دار، تله میکروسکوپ و انواع لوپ های دو چشمی، انتخاب نوع وسیله برای دید نزدیک براساس میزان بزرگ نمایی و نوع فعالیت چشمی بیمار انجام می گیرد.
